السلام عیک یا صاحب الزمان

وقتی بهار با سپیدی شکوفه‏هایش از دریچه‏ی چشمانم سرک می‏کشد،

موج اشکی فرو خفته، از درون سینه‏ی تنگم به دیواره‏ی دل می‏کوبد و تو را می‏جوید.
بهار زیباست، لطیف و دوست داشتنی است،

اما بی‏تو ای زیباترین! ای لطیف‏ترین! ای بهار جان و ای طراوت بهاران!

هیچ زیبایی، دلم را بر نمی‏انگیزد؛ که دل در فراق تو سوخته دارم و نگاه در راه تو دوخته.
                             ای بهاری‏ترین فصل‏ها!  ای سبزترین بهاران!

دور از نگاه مهربان تو، دور از عنایت رحیمانه‏ی تو و دور از سرانگشت لطف تو، خزانیم و سرد، خشکیم و عطشناک. فراق تو برف سپید کهولت بر چهره‏مان می‏نشاند.

بیا که با تو بهاری شویم، بروییم و بیدار گردیم؛ که روییدن، تنها به زلال عشق تو معنا می‏یابد و باقی روییدن‏ها، ماندن است و پژمردن.

العجل       العجل        العجل

یا مولای یا صاحب الزمان