پلیدى و سرکشى سفیانى
برگرفته از کتاب : عصر ظهور
راویان حدیث ، در نفاق و بدسرشتى و دشمنى او با خدا و پیامبرش صلى الله علیه و آله وسلم و حضرت مهدى (علیه السلام ) اتفاق نظر دارند و روایاتى که شیعه و سنى درباره شخصیت و کردار او نقل کرده اند یکسان یا تقریبا نزدیک بهم است ، چنانکه از این قبیل روایت شده است که گفت :
((سفیانى بدترین فرمانرواست ، دانشمندان و اهل فضل را مى کشد و نابود مى سازد و از آنها براى رسیدن به مقاصد خود یارى مى خواهد هرکس سر باز زند او را به قتل مى رساند.)) ⁽¹²¹⁾
و در جائى دیگر از ارطاة نقل شده است که گفت :
((سفیانى در مدت شش ماه کسانى را که نافرمانى وى کنند مى کشد و با اره آنها را سر مى برد و در دیگها مى پزد.)) ⁽¹²²⁾ و از ابن عباس ‍ روایت شده است که گفت :
((سفیانى خروج مى کند و دست به کشتار مى زند حتى شکم زنان را مى درد و اطفال را در دیگهاى بزرگ مى جوشاند.)) ⁽¹²³⁾
از امام باقر (علیه السلام ) روایت شد است که فرمود:
((اگر سفیانى را مشاهده کنى ، در واقع پلیدترین مردم را دیده اى . وى داراى رنگى بور و سرخ و کبود است ، هرگز سر به بندگى خدا فرو نیاورده مکه و مدینه را ندیده است مى گوید: پروردگارا انتقام من با آتش ‍ است .)) ⁽¹²⁴⁾

فرهنگ و گرایش سیاسى سفیانى
برگرفته از کتاب : عصر ظهور
روایات ، نشانگر این معناست که سفیانى فرهنگ و آموزش غربى دارد و چه بسا در همانجا نشو و نما کرده باشد. در کتاب غیبت طوسى از بشر بن غالب بصورت مرسل روایت شده است که گفت :
((سفیانى در حالیکه رهبرى گروهى را بعهده دارد مانند شخص ‍ نصرانى صلیب برگردن دارد و از سرزمین رومیان روى مى آورد.)) ⁽¹²⁵⁾
در روایت کلمه منتصر آمده اما در اصل باید ((متنصر)) باشد، چنانکه در بحار ج 52 ص 217 آمده است ، یعنى ، مسلمان مسیحى شده . و جمله ((از سرزمین رومیان مى آید)) یعنى کسى که از سرزمین روم (غرب ) به شام مى آید و آنگاه دست به جنبش و قیام مى زند. و نیز نشانگر این است که او رهبرى سیاسى غربى ها و یهودیان را بر عهده دارد و با حضرت مهدى (علیه السلام ) که دشمن روم یعنى غربیهاست به نبرد مى پردازد و با ترکان یا هواداران ترکها که بنظر ما روسها هستند وارد جنگ مى شود. و سفیانى پایتخت خود را در حوادث زمان ظهور و در پیشاپیش لشکرکشى حضرت مهدى (علیه السلام ) از دمشق به رمله فلسطین منتقل مى سازد همانجائى که طبق روایت ، شورشیان رومى در آنجا فرود مى آیند.
بلکه به طوریکه پیداست ، بعنوان خط مقدم دفاعى بنفع یهودیان و رومى ها وارد پیکار با حضرت مهدى (علیه السلام ) مى شود و روایات ، بطوریکه خواهید دانست درباره شکست او که به شکست یهودیان منتهى خواهد شد سخن مى گوید.
همچنین دلیل دیگر برگرایش وى به غربى ها این است که پس از شکست و کشته شدن او باقیمانده نیروهایش به سوى غرب مى گریزند، آنگاه یاران امام مهدى (علیه السلام ) آنها را بازگردانده و بقتل مى رسانند.
از ابن خلیل ازدى ، روایت شده است که گفت : از ابوجعفر (امام باقر) (علیه السلام ) شنیدم که درباره این آیه شریفه ((وقتى آنان خشم و عذاب ما را احساس کنند از آن دیار مى گریزند فرار نکنید و باز گردید به سوى آنچه اسراف مى کردید و خانه هایتان . شاید از شما سئوال شود.)) فرمود:
((وقتى قائم قیام کند و سپاهى بسوى بنى امیه به شام گسیل دارد آنان به سوى روم (غرب ) بگریزند رومیان به آنها گویند ما شما را در سرزمین خود راه ندهیم مگر اینکه به آئین مسیحیت درآئید، آنگاه صلیب به گردن خود آویزند و رومیان آنان را به سرزمین خود راه دهند وقتى یاران قائم (علیه السلام ) به قصد نبرد با رومیان ، رویاروى آنان فرود آیند، رومیان از آنها درخواست امان و صلح کنند اما یاران قائم مى گویند: امان نمى دهیم تا آنکه افرادى را که از ما نزد شماست به ما برگردانید سپس رومیان آنها را به یاران قائم (علیه السلام ) باز مى گردانند و این است معنى فرموده خداوند: ((فرار نکنید و بازگردید به سوى آنچه اسراف مى کردید و خانه هایتان شاید مورد سئوال واقع شوید)) سپس فرمود: او از آنها درباره گنجها سئوال مى کند. در حالیکه او بهتر از هر کس از آنها آگاه است آنها مى گویند واى برما که سخت ستمکار بودیم پیوسته این گفتار: حسرت آمیز برزبانشان بود تا آن که ما همه را طعمه شمشیر مرگ و هلاکت ساختیم .)) ⁽¹²⁶⁾
و معنى این جمله که ((هنگامیکه یاران قائم رویاروى آنان قرار مى گیرند، آنها امان مى طلبند)) این است که یاران حضرت ، انبوه نیروهاى خود را در مقابل رومیان گسیل داشته و آنان را تهدید مى کنند و مراد از بنى امیه در این روایت یاران سفیانى است که در دیگر روایات نیز بدان تصریح شده است . بنظر مى رسد که آنها مشاوران و فرماندهان سپاه اویند که داراى موقعیت سیاسى عمده اى مى باشند از این رو ماجراى آنان تا بدانجا کشیده مى شود که ، حضرت مهدى (علیه السلام ) و یارانش رومیان را، در صورت تسلیم نکردن این افراد، تهدید به کارزار مى نمایند.
تلاش سفیانى براى مذهبى جلوه دادن جنبش خود
برگرفته از کتاب : عصر ظهور
با توجه به گسترش آئین اسلام و عظمت یافتن آن تا ظهور حضرت مهدى (علیه السلام ) و با توجه به اینکه جنبش سفیانى در برابر یاوران درفش هاى سیاه و گسترش اسلام ، در حقیقت یک طرح غربى یهودى است ، پژوهشگرى که روایات مربوط به سفیانى را بررسى نماید، دلیلها و نشانه هاى تلاش وى را براین معنى مى یابد از جمله آن خبرها عبارتى است که در نسخه خطى ابن حماد ص 75 آمده است که ((سفیانى در: اثر عبادت بسیار زردرنگ بنظر مى رسد)) از این عبارت چنین برمى آید که او خود را به ظاهر متدین نشان مى دهد و البته این حالت طبق روایت دیگرى تنها در آغاز امر او دیده مى شود.
گاهى به جمع بین حالت تدین و نصرانى بودن او در حالیکه صلیب به گردن دارد و از سرزمین غرب مى آید، اشکال مى شود، ولى ما آنچه را که از حالتهاى سیاستمداران مزدور غرب سراغ داریم اشکال را برطرف مى سازد، حتى برخى از آنها به گونه اى با مسیحیان زندگى مى کنند که نمى توان بین آنها فرق گذارد، آنچنان به آنان نزدیک مى گردند که صلیب زرین به ساعت و یا به گردن خود مى آویزند و به هنگام انجام مراسم در کلیساهاى آنها حضور مى یابند.. تا آینکه او را به جهت تظاهر به نماز و دیانت ، فرمانرواى مسلمانان گردانند تا مسلمانان را با این ترفند که وى از خود آنهاست فریب دهد، بلکه عبارت روایت قبل که ((اهل فضل و دانش ‍ را مى کشد و نابود مى سازد و براى نیل به مقاصد خود، از آنها یارى مى خواهد و هر کس سر باز زند او را به قتل مى رساند)) ⁽¹²⁷⁾ حاکى از این است که وى به شدت خواستار این است که به جنبش و حکومت خود رنگ اسلامى و شرعى بدهد.
از این رو علماء را بر آن امر وارد مى سازد و شاید کلمه ((آنان را نابود مى سازد)) بجاى کلمه ((آنان را مى آزماید)) اشتباه ذکر شده باشد.
کینه سفیانى نسبت به اهل بیت و شیعیان
برگرفته از کتاب : عصر ظهور
کینه توزى ، از بارزترین ویژگیهاى سفیانى است که روایات مربوط به او از آن یاد مى کند بلکه از آن روایات چنین برمى آید که نقش سیاسى او ایجاد فتنه مذهبى در میان مسلمانان و تحریک تسنن علیه شیعیان تحت شعار یارى اهل سنت است ... در حالیکه وى هوادار زمامداران کفر پیشه غربى و یهودیان و مزدور آنهاست ، از امام صادق (علیه السلام ) روایت شده است که فرمود:
((ما و اولاد ابوسفیان دو خاندان هستیم که بخاطر خدا با یکدیگر دشمنى داریم .. ما گفتیم خداوند راست گفت و آنها گفتند خداوند دروغ گفت ... ابوسفیان به جنگ پیامبر برخاست و معاویه فرزند ابوسفیان به جنگ على بن ابى طالب رفت و یزید پسر معاویه به نبرد با حسین بن على (علیه السلام ) پرداخت و سفیانى به مصاف حضرت قائم (علیه السلام ) برمى خیزد.)) ⁽¹²⁸⁾
همچنین از امام باقر (علیه السلام ) نقل شده است که فرمود:
((گویا من سفیانى (یا رفیق او) را مى بینم که در زمینهاى سرسبز شما در کوفه اقامت گزیده و منادى اوندا مى دهد، هر کس سر یک تن از شیعیان على را بیاورد هزار درهم پاداش اوست ، در این هنگام همسایه بر همسایه حمله برده و مى گوید این شخص از آنهاست ، گردن او را مى زند و هزار درهم جایزه مى گیرد، آگاه باشید که در آن روز، فرمانروائى شما بدست حرامزادگان خواهد بود ... و گویا هم اینک ((شخص نقابدار)) را مى بینم . پرسیدم : شخص نقابدار کیست ؟ فرمود: مردى است از شما که به خواسته شما سخن مى گوید، نقاب مى پوشد، شما را گرد آورده و مى شناسد اما شما او را نمى شناسید و مردان شما را یکایک با عیب جوئى بدنام مى کند، آگاه باشید که او جز زنازاده اى نیست .)) ⁽¹²⁹⁾
البته ما در لبنان ، نمونه هایى از این نقابدارها را که از مزدوران یهود و فالانژها و دیگران هستند دیده ایم که باهم به مناطق تحت نفوذ مسلمانان وارد شده و در حالیکه چهره هاى سیاه خود را زیر ماسکهاى سیاه رنگ یا رنگهاى دیگر مخفى ساخته اند مؤ منان را شناسائى و به همدستان خود معرفى مى کنند و آنها مسلمانان انقلابى را محاصره و دستگیر و زندانى مى کنند و یا به قتل مى رسانند و سفیانى از دست آموزان این دشمنان است و نقابداران وى از نوع نقابداران این گروه هستند.
روایت دیگرى نیز وجود دارد که مى گوید:
((سواران سفیانى به جستجوى اهل خراسان مى آیند و شیعیان آل پیامبر صلى الله علیه و آله وسلم را در کوفه مى کشند، آنگاه اهل خراسان در جستجوى حضرت مهدى (علیه السلام ) بیرون مى آیند.))
و ما سیاست سفیانى را در سرزمین شام ، با شیعیان در روایت مربوط به آغاز جنبش وى از ((وادى یابس )) (دره خشک ) بیان خواهیم کرد.